第 19 章 回聲

Tē 19 Chiong Hôe-siaⁿ

Sió ông-chú peh chiūⁿ koân soaⁿ. I í-chêng chai ê soaⁿ tō sī hit saⁿ lia̍p hóe-soaⁿ, koân-tō͘ kan-ta kàu i ê kha-thâu-u. I lī-iōng sit-hoe-soaⁿ chò thiap kha. "Tī chiah koân ê soaⁿ-téng," i siūⁿ, "góa e-tàng khòaⁿ tio̍h kui ê hêng-seng kah só͘-ū ê lâng..." M̄-koh tî-liáu saⁿ-kak la̍k-chiam ê chio̍h-thâu tui, i siáⁿ tō khòaⁿ bô.

"Lí hó!" i hoah-siaⁿ chio-ho͘.

"Lí hó!... Lí hó!...Lí hó!..." hôe-siaⁿ ìn.

"Lí sī siáng?!" sió ông-chú kóng.

" Lí sī siáng?!...Lí sī siáng?!...Lí sī siáng?!..." hôe-siaⁿ ìn.

"Kah góa chò pêng-iú," i kóng, "góa ko͘-toaⁿ."

"Góa ko͘-toaⁿ... góa ko͘-toaⁿ... góa ko͘-toaⁿ..." hôe-siaⁿ ìn.

19a

"Kî-koài ê hêng-seng!" i án-ne siūⁿ. Chia ta khok-khok, giàng giâ-giâ, koh kiâm tok-tok. Chia ê lâng bô siūⁿ-hoat, kan-ta tòe lâng kóng-ōe... Goán chhù ū hoe, i lóng ē tāi-seng kóng-ōe.

--

第 19章 回聲

小王子 peh 上懸山. 伊以前知 ê 山 tō 是彼三粒火山, 懸度 kan-ta 到伊 ê 跤頭 u. 伊利用熄火山做 thiap 跤. "Tī chiah 懸 ê 山頂," 伊想, "我 ē-tàng 看著規个行星 kah 所有 ê 人..." M̄-koh 除了三角六尖 ê 石頭堆, 伊啥 tō 看無.

"你好!" 伊喝聲招呼.

"你好!... 你好!...你好!..." 回聲應.

"你是 siáng?!" 小王子講.

" 你是 siáng?!...你是 siáng?!...你是 siáng?!..." 回聲應.

"Kah 我做朋友," 伊講, "我孤單."

"我孤單... 我孤單... 我孤單..." 回聲應.

19a

"奇怪 ê 行星!" 伊 án-ne 想. 遮焦涸涸, giàng giâ-giâ, koh 鹹篤篤. 遮 ê 人無想法, kan-ta tòe 人講話... 阮厝有花, 伊攏會代先講話.

--

XIX

LA ETA princo suprengrimpis sur alta monto. La solaj montoj, kiujn li iam konis, estis la tri vulkanoj, kies supro atingas la altecon de liaj genuoj. Kaj li uzis la estingitan vulkanon kiel tabureton. "Supre, sur monto alta kiel tiu ĉi," li pensis, "mi per unu sola rigardo ekvidos la tutan planedon kaj ĉiujn homojn..." Sed li ekvidis nenion alian krom pinteca rokaro.

"Bonan tagon!" li trafe-maltrafe diris.

"Bonan tagon!...Bonan tagon!...Bonan tagon!..." respondis la eĥo.

"Kiu vi estas?!" diris la eta princo.

"Kiu vi estas?!...Kiu vi estas?!...Kiu vi estas?!..." respondis la eĥo.

"Estu miaj amikoj," li diris, "mi estas sola."

"Mi estas sola... mi estas sola... mi estas sola..." respondis la eĥo.

19a

"Kia stranga planedo!" li tiam pensis. Ĝi estas tute seka kaj tute pinta kaj tute sala. Kaj la homoj ne havas fantazion. Ili ripetas, kion oni diras al ili... Hejme mi havis floron; ĝi parolis ĉiam unua..."

--