Tē
21 Chiong Tú tio̍h hô͘-lî
Hit
sî, hô͘-lî chhut-hiān:
"Lí
hó!" hô͘-lî kóng.
"Lí
hó!" sió ông-chú hó-lé ìn-siaⁿ. I oa̍t-sin, m̄-koh bô
khòaⁿ tio̍h siáⁿ.
"Góa
tī chia, tī lìngò chhiū-kha," siaⁿ-im kóng...
"Lí
sī siáng?" sió ông-chú kóng. "Lí chiâⁿ
ko͘-chui..."
"Góa
sī hô͘-lî," hô͘-lî kóng.
"Lâi
hām góa sńg," sió ông-chú kiàn-gī. "Góa chiâⁿ
ut-chut!..."
 |
| 21a |
"Góa
bē-tàng chham lí sńg," hô͘-lî kóng. "In-ūi bô
lâng chiap-la̍p góa."
"Ha,
pháiⁿ-sè," sió ông-chú kóng.
Siūⁿ--chi̍t-ē
liáu, i koh kóng:
"Chiap-la̍p
sī siáⁿ ì-sù?"
"Lí
m̄-sī chia ê lâng," hô͘-lî kóng. "Lí teh chhōe
siáⁿ?"
"Góa
teh chhōe lâng," sió ông-chú kóng. "Chiap-la̍p sī
siáⁿ ì-sù?"
"Lâng
ū chhèng," hô͘-lî kóng, "in phah-la̍h. Chin thó-ià!
In mā chhī ke-bó. Che lóng sī in ê hèng-chhù. Lí ū boeh
chhòe ke-bó bô?"
"Bô,"
sió ông-chú kóng. "Góa boeh chhōe pêng-iú. Chiap-la̍p
sī siáⁿ ì-sù?"
"He
sī chhiâng-chāi hông bē-kì-tit ê tāi-chì," hô͘-lî
kóng. "He ì-sù sī kiàn-li̍p koan-hē..."
"Kiàn-li̍p
koan-hē?"
"Tio̍h,"
hô͘-lî kóng. "Tùi góa, lí sī cha-po͘ gín-á, kah
chheng-bān ê cha-po͘ gín-á kāng-khoán. Góa bô su-iàu lí.
Lí mā bô su-iàu góa. Tùi lí, góa kah chheng-bān chiah hô͘-lî
kāng-khoán. M̄-koh, lí nā chiap-la̍p góa, lán tō hō͘-siong
su-iàu. Lí sī sè-kài tiong góa ê to̍k-it. Góa mā-sī sè-kài
tiong lí ê to̍k-it."
"Góa
liáu-kái," sió ông-chú kóng. "Góa bat chi̍t-châng
hoe... góa siong-sìn, i ū chiap-la̍p góa..."
"Ū
khó-lêng," hô͘-lî kóng. "Tē-kiû siōng ta̍k-hāng
tāi-chì lóng ū..."
"Ho,
he m̄-sī tī Tē-kiû," sió ông-chú kóng.
 |
| 21b |
Hô͘-lî
thiaⁿ tio̍h chiâⁿ hòⁿ-kî:
"Tī
pa̍t-ê hêng-seng?"
"Tio̍h."
"Hia
ū la̍h-jîn bô?"
"Bô."
"Chiâⁿ
chhù-bī! Ū ke-bó bô?"
"Bô."
"Bô
ta̍k-hāng oân-boán," hô͘-lî thò͘-khùi.
M̄-koh
i ū sin ê siūⁿ-hoat:
"Góa
ê seng-oa̍h chin tan-tiāu. Góa lia̍h ke-bó, lâng lia̍h góa.
Ke-bó lóng kāng-khoán, lâng mā án-ne. Só͘-í, góa chin
bô-liâu. M̄-koh, lí nā chiap-la̍p góa, góa ê seng-oa̍h tō
ná ji̍t-thâu-thiⁿ. Góa ē chai lí kah pa̍t-lâng bô kāng ê
kha-pō͘ siaⁿ. Kî-thaⁿ ê kha-pō͘ siaⁿ pek góa ji̍p
thô͘-khang. Lí ê ná im-ga̍k, ín góa ùi tōng-lāi chhut-lâi.
Lí khòaⁿ! Hia ū be̍h-chhân. Góa bô chia̍h pháng. Be̍h-á
tùi góa bô lō͘-iōng. Be̍h-chhân bē hō͘ góa siūⁿ-tio̍h
siáⁿ. Án-ne bô hó! M̄-koh lí ū kim-sek ê thâu-chang. Lí
nā chiap-la̍p góa, kî-sū tō ē lâi. Kim-sek ê be̍h-á ē hō͘
góa siūⁿ-tio̍h lí. Góa tō ê chin kah-ì be̍h-chhân lāi-té
hong chhoe ê siaⁿ..."
Hô͘-lî
hut-jiân tiām-tiām, kú-kú khòaⁿ tio̍h sió ông-chú.
"Góa
chhiáⁿ lí... chiap-la̍p góa!" i kóng.
"Ē-sái!"
sió ông-chú hôe-tap, "m̄-koh góa bô chin-chē sî-kan.
Góa ài chhōe pêng-iú, kah o̍h chin-chē tāi-chì."
"Ài
seng chiap-la̍p chiah ē chai," hô͘-lî kóng. "Lâng
í-keng bô sî-kan bat mi̍h-kiāⁿ. In kā seng-lí-lâng bé
hiān-sêng ê mi̍h-kiāⁿ. M̄-koh in-ūi bô lâng teh bē
pêng-iú, lâng tō bô pêng-iú ah. Lí nā ài ū pêng-iú,
chiap-la̍p góa lah!"
"Ài
án-chóaⁿ chò?" sió ông-chú mn̄g.
"Ài
ū nāi-sim," hô͘-lî hôe-tap. "Siú-sian, lí lî góa
hn̄g-hn̄g chē leh, án-ne chē tī chháu-po͘ téng. Góa
gia̍h-thâu khòaⁿ lí, lí siáⁿ lóng bián kóng. Kóng-ōe
sī gō͘-kái ê goân-thâu. Ta̍k-kang lán ē-sái lú-chē
lú-óa..."
Tē-jī
kang, sió ông-chú koh lâi.
"Siōng-hó
lí tī kāng chi̍t-ê sî-kan tńg lâi," hô͘-lî kóng.
"Ká-sú kóng, lí tī ē-po͘ sì-tiám tńg-lâi, saⁿ-tiám
góa tō ē khai-sí hoaⁿ-hí. Sî-kan lú óa, góa tō lú
kám-kak hoaⁿ-hí. Kàu sì-tiám, góa tō chhia̍k-chhia̍k tiô,
bē pêng-chēng; góa ē hoat-hiān hēng-hok ê kè-ta̍t! Lí nā
bô chiàu sî-kan, góa tō m̄-chai tang-sî chún-pī góa ê
sim-chêng... Su-iàu ū gî-sek..."
"Gî-sek
sī siáⁿ?" sió ông-chú mn̄g.
"Che
mā chhiâng-chāi hông bē-kì-lih," hô͘-lî kóng. "Che
ē khu-hun chi̍t-kang kah pa̍t-kang. Góa ê la̍h-jîn mā ū
gî-sek. Pài-sì i kah cha-bó͘ tī chng-nih thiàu-bú. Só͘-í
pài-sì sī hó ji̍t! Góa ē-sái sàn-pō͘ kàu pô-tô-hn̂g.
La̍h-jîn nā bô chiàu sî-kan thiàu-bú, ta̍k-kang lóng
kāng-khoán, góa tō bô kà-kî."
 |
| 21c |
Án-ne,
sió ông-chú tō chiap-la̍p hô͘-lî. M̄-koh lī-khui ê sî-kan
kīn ah:
"Ho,"
hô͘-lî kóng... "Góa ē khàu."
"Lóng
sī lí lah," sió ông-chú kóng, "góa bô-ài siong-hāi
lí, lóng sī lí kiò góa chiap-la̍p lí..."
"Bô
m̄-tio̍h," hô͘-lî kóng.
"M̄-koh
lí ē khàu!" sió ông-chú kóng.
"Bô
m̄-tio̍h," hô͘-lî kóng.
"Án-ne,
tùi lí m̄-hó!"
"Bô
iàu-kín," hô͘-lî kóng, "góa iáu ū be̍h-á ê
kim-sek." I koh kóng:
"Koh
khì khòaⁿ hiah-ê mûi-kùi! Lí tō ē chai, lí ê hoe sī
sè-kài ûi-it ê. Koh tńg-lâi kah góa kò-pia̍t, góa ē sàng
lí chi̍t ê pì-bi̍t."
Sió
ông-chú koh khì khòaⁿ hiah-ê mûi-kùi:
"Lín
kah góa ê mûi-kùi lóng bô kāng, lín iáu m̄-sī siáⁿ,"
i kā in kóng. "Bô lâng chiap-la̍p lín, lín mā bô
chiap-la̍p siáng. Lín ná góa í-chêng ê hô͘-lî. I kah
chheng-bān ê hô͘-lî kāng-khoán. M̄-koh i piàn-sêng góa ê
pêng-iú, taⁿ i sī sè-kài siōng ûi-it ê."
Hiah-ê
mûi-kùi lóng gāng--khì.
"Lín
chin súi, m̄-koh khang-hi," i koh kóng. "Bô lâng ē ūi
lín sí. Tong-jiân, phó͘-thong ê kòe-lō͘-lâng siūⁿ-kóng,
góa ê mûi-kùi chhiūⁿ lín. M̄-koh i pí lín lóng khah
tiōng-iàu, in-ūi góa kā i ak-chúi. In-ūi góa kā i khàm-kòa.
In-ūi góa kā i jia-hong. In-ūi góa kā i lia̍h-thâng (kan-ta
lâu nn̄g-saⁿ bóe piàn ia̍h-á.) In-ūi góa thiaⁿ i kóng-ōe,
thiaⁿ i bâi-oàn, thiaⁿ i phòng-hong, ū-sî thiaⁿ i
tiām-tiām. In-ūi i sī góa ê mûi-kùi!"
Án-ne
liáu, i tńg-lâi hô͘-lî chia:
"Chài-hōe
lah," i kóng...
"Chài-hōe
lah," hô͘-lî kóng. "Góa ê pì-bi̍t tī chia, chin
kán-tan: iōng sim chiah khòaⁿ ū. Tiōng-tiám iōng ba̍k-chiu
khòaⁿ bô."
"
Tiōng-tiám iōng ba̍k-chiu khòaⁿ bô," sió ông-chú
chiàu liām, bián-tit bē-kì-tit.
"Lâng
bē-kì-tit chit ê chin-lí," hô͘-lî kóng. "M̄-koh lí
m̄-thang bē-kì-tit. Lí ài ūi lí chiap-la̍p ê mi̍h-kiāⁿ
hū-chek. Lí ài ūi lí ê mûi-kùi hū-chek..."
"Góa
ài ūi góa ê mûi-kùi hū-chek..." sió ông-chú chiàu
liām, bián-tit bē-kì-tit.
--
第
21章
拄著狐狸
彼時,
狐狸出現:
"你好!"
狐狸講.
"你好!"
小王子好禮應聲.
伊越身,
m̄-koh 無看著啥.
"我
tī
chia, tī lìngò樹跤,"
聲音講...
"你是
siáng?"
小王子講.
"你誠古錐..."
"我是狐狸,"
狐狸講.
"來和我耍,"
小王子建議.
"我誠鬱卒!..."
|
| 21a |
"我
bē-tàng
和你耍,"
狐狸講.
"因為無人接納我."
"Ha,
歹勢,"
小王子講.
想一下了,
伊
koh
講:
"接納是啥意思?"
"你
m̄
是
chia
ê 人,"
狐狸講.
"你
teh
chhōe 啥?"
"我
teh
chhōe 人,"
小王子講.
"接納是啥意思?"
"人有銃,"
狐狸講,
"in 拍獵.
真討厭!
In mā 飼雞母.
這攏是
in
ê 興趣.
你有欲
chhòe
雞母無?"
"無,"
小王子講.
"我欲
chhōe
朋友.
接納是啥意思?"
"彼是常在
hông
袂記得
ê
代誌,"
狐狸講.
"彼意思是建立關係..."
"建立關係?"
"著,"
狐狸講.
"對我,
你是查埔囡仔,
kah 千萬
ê
查埔囡仔仝款.
我無需要你.
你
mā
無需要我.
對你,
我
kah
千萬隻狐狸仝款.
M̄-koh, 你若接納我,
咱
tō
互相需要.
你是世界中我
ê
獨一.
我
mā
是世界中你
ê
獨一."
"我了解,"
小王子講.
"我
bat
一叢花...
我相信,
她有接納我..."
"有可能,"
狐狸講.
"地球上逐項代誌攏有..."
"Ho,
彼
m̄
是
tī
地球,"
小王子講.
|
| 21b |
狐狸聽著誠好奇:
"Tī
別个行星?"
"著."
"Hia
有獵人無?"
"無."
"誠趣味!
有雞母無?"
"無."
"無逐項圓滿,"
狐狸吐氣.
M̄-koh
伊有新
ê
想法:
"我
ê
生活真單調.
我掠雞母,
人掠我.
雞母攏仝款,
人
mā
án-ne. 所以,
我真無聊.
M̄-koh, 你若接納我,
我
ê
生活
tō
ná 日頭天.
我會知你
kah
別人無仝
ê 跤步聲.
其他
ê 跤步聲逼我入塗空.
你
ê
ná 音樂,
引我
ùi
洞內出來.
你看!
Hia 有麥田.
我無食
pháng.
麥仔對我無路用.
麥田袂予我想著啥.
Án-ne 無好!
M̄-koh 你有金色
ê
頭鬃.
你若接納我,
奇事
tō
會來.
金色
ê
麥仔會予我想著你.
我
tō
會真佮意麥田內底風吹
ê
聲..."
狐狸忽然恬恬,
久久看著小王子.
"我請你...
接納我!"
伊講.
"Ē-sái!"
小王子回答,
"m̄-koh 我無真濟時間.
我愛
chhōe
朋友,
kah 學真濟代誌."
"愛先接納才會知,"
狐狸講.
"人已經無時間
bat
物件.
In kā 生理人買現成
ê
物件.
M̄-koh 因為無人
teh
賣朋友,
人
tō
無朋友
ah.
你若愛有朋友,
接納我
lah!"
"愛按怎做?"
小王子問.
"愛有耐心,"
狐狸回答.
"首先,
你離我遠遠坐
leh,
án-ne 坐
tī
草埔頂.
我
gia̍h
頭看你,
你啥攏免講.
講話是誤解
ê
源頭.
逐工咱
ē-sái
愈坐愈
óa..."
第二工,
小王子
koh
來.
"上好你
tī
仝一个時間轉來,"
狐狸講.
"假使講,
你
tī
下晡四點轉來,
三點我
tō
會開始歡喜.
時間愈
óa,
我
tō
愈感覺歡喜.
到四點,
我
tō
chhia̍k-chhia̍k tiô, 袂平靜;
我會發現幸福
ê
價值!
你若無照時間,
我
tō
m̄ 知
tang
時準備我
ê
心情...
需要有儀式..."
"儀式是啥?"
小王子問.
"這
mā
常在
hông
袂記
lih,"
狐狸講.
"這會區分一工
kah
別工.
我
ê
獵人
mā
有儀式.
拜四伊
kah
查某
tī
庄
nih
跳舞.
所以拜四是好日!
我
ē-sái
散步到葡萄園.
獵人若無照時間跳舞,
逐工攏仝款,
我
tō
無假期."
|
| 21c |
Án-ne,
小王子
tō
接納狐狸.
M̄-koh 離開
ê
時間近
ah:
"Ho,"
狐狸講...
"我會哭."
"攏是你
lah,"
小王子講,
"我無愛傷害你,
攏是你叫我接納你..."
"無
m̄
著,"
狐狸講.
"M̄-koh
你會哭!"
小王子講.
"無
m̄
著,"
狐狸講.
"Án-ne,
對你
m̄
好!"
"無要緊,"
狐狸講,
"我猶有麥仔
ê
金色."
伊
koh
講:
"Koh
去看
hiah-ê
玫瑰!
你
tō
會知,
你
ê
花是世界唯一
ê.
Koh 轉來
kah
我告別,
我會送你一个祕密."
小王子
koh
去看
hiah-ê
玫瑰:
"恁
kah
我
ê
玫瑰攏無仝,
恁猶
m̄
是啥,"
伊
kā
in 講.
"無人接納恁,
恁
mā
無接納
siáng.
恁
ná
我以前
ê
狐狸.
伊
kah
千萬
ê
狐狸仝款.
M̄-koh 伊變成我
ê
朋友,
taⁿ 伊是世界上唯一
ê."
Hiah-ê
玫瑰攏愣去.
"恁真媠,
m̄-koh 空虛,"
伊
koh
講.
"無人會為恁死.
當然,
普通
ê
過路人想講,
我
ê
玫瑰像恁.
M̄-koh 她比恁攏較重要,
因為我
kā
她沃水.
因為我
kā
她
khàm
蓋.
因為我
kā
她遮風.
因為我
kā
她掠蟲
(kan-ta
留兩三尾變蝶仔.)
因為我聽她講話,
聽她埋怨,
聽她膨風,
有時聽她恬恬.
因為她是我
ê
玫瑰!"
Án-ne
了,
伊轉來狐狸
chia:
"再會
lah,"
伊講...
"再會
lah,"
狐狸講.
"我
ê
祕密
tī
chia, 真簡單:
用心才看有.
重點用目睭看無."
"
重點用目睭看無,"
小王子照唸,
免得袂記得.
"人袂記得這个真理,"
狐狸講.
"M̄-koh 你
m̄
通袂記得.
你愛為你接納
ê
物件負責.
你愛為你
ê
玫瑰負責..."
"我愛為我
ê
玫瑰負責..."
小王子照唸,
免得袂記得.
--
XXI
EN
TIU momento aperis la vulpo:
"Bonan
tagon!" diris la vulpo.
"Bonan
tagon!" ĝentile respondis la eta princo. Li turniĝis, sed
nenion vidis.
"Mi
estas tie ĉi sub la pomarbo," diris la voĉo...
"Kiu
vi estas?" diris la eta princo. "Vi estas sufiĉe
beleta..."
"Mi
estas vulpo," diris la vulpo.
"Venu
ludi kun mi," proponis al ĝi la eta princo. "Mi estas tiel
malgaja!..."
|
| 21a |
"Mi
ne povas ludi kun vi," diris la vulpo. "Mi ne estas
malsovaĝigita."
"Ha,
pardonu," diris la eta princo.
Sed
post pripenso li aldonis:
"Kion
signifas malsovaĝigi?"
"Vi
ne estas ĉi-tiea," diris la vulpo. "Kion vi serĉas?"
"Mi
serĉas homojn," diris la eta princo. "Kion signifas
malsovaĝigi?"
"La
homoj," diris la vulpo, "havas pafilojn kaj ĉasas. Kia
ĝenaĵo! Ili ankaŭ bredas kokinojn. Tio estas ilia sola intereso.
Ĉu vi serĉas kokinojn?"
"Ne,"
diris la eta princo. "Mi serĉas amikojn. Kion signifas
malsovaĝigi?"
"Tio
estas tro forgesata afero," diris la vulpo. "Tio signifas
krei rilatojn..."
"Krei
rilatojn?"
"Kompreneble,"
diris la vulpo. "Vi ankoraŭ estas por mi nur knabeto tute
simila al cent mil knabetoj. Kaj mi ne bezonas vin. Kaj ankaŭ vi ne
bezonas min. Mi estas por vi nur vulpo simila al cent mil vulpoj.
Sed, se vi malsovaĝigos min, ni bezonos nin reciproke. Vi estos por
mi unika en la mondo. Mi estos por vi unika en la mondo."
"Mi
ekkomprenas," diris la eta princo. "Mi konas certan
floron... mi kredas, ke ĝi malsovaĝigis min..."
"Kredeble,"
diris la vulpo. Oni vidas sur Tero ĉiajn aferojn..."
"Ho,
tio ne estas sur Tero," diris la eta princo.
|
| 21b |
La
vulpo ŝajnis tre scivola:
"Ĉu
sur alia planedo?"
"Jes."
"Ĉu
estas ĉasistoj sur tiu planedo?"
"Ne."
"Jen
interesa afero! Kaj ĉu estas kokinoj?"
"Ne."
"Nenio
estas perfekta," suspiris la vulpo.
Sed
ĝi revenis al sia ideo:
"Mia
vivo estas monotona. Mi ĉasas kokinojn kaj homoj ĉasas min. Ĉiuj
kokinoj similas unuj al aliaj, kaj ĉiuj homoj ankaŭ. Do mi iom
enuas. Sed, se vi malsovaĝigos min, mia vivo estos kvazaŭ suna. Mi
konos sonon de paŝoj, kiuj distingiĝas de ĉiuj aliaj. La aliaj
paŝoj forpelas min en grundon. Viaj vokos min kiel muziko por iri el
mia ternesto. Kaj rigardu! Ĉu vi vidas tie tritikajn kampojn? Mi ne
manĝas panon. Tritiko estas por mi senutila. Tritikaj kampoj
memorigas min pri nenio. Kaj tio estas malgaja! Sed vi havas orajn
harojn. Estos mirinde post kiam vi malsovaĝigos min! Ora tritiko
memorigos min pri vi. Kaj mi amos la susuron de vento en tritiko..."
La
vulpo eksilentis kaj longe rigadis la etan princon:
"Mi
petas... malsovaĝigu min!" ĝi diris.
"Volonte!"
respondis la eta princo, "sed mi ne havas multe da tempo. Mi
devas trovi amikojn kaj lerni multajn aferojn."
"Oni
konas nur tion, kion oni malsovaĝigis," diris la vulpo. "La
homoj ne plu havas tempon por ion ajn koni. Ili aĉetas tute pretajn
objektojn ĉe vendistoj. Sed, ĉar amikvendistoj ne ekzistas, homoj
ne plu havas amikojn. Se vi volas amikon, malsovaĝigu min!"
"Kion
necesas fari?" demandis la eta princo.
"Necesas
esti tre pacienca," respondis la vulpo. "Unue vi sidiĝu
iom malproksime de mi, tiele, sur la herbo. Mi rigardos vin oblikve,
sed vi nenion diros. Paroloj estas fonto de miskomprenoj. Sed ĉiutage
vi povos sidiĝi iomete pli proksime..."
La
morgaŭan tagon la eta princo revenis.
"Prefere
vi revenu ĉiam je la sama horo," diris la vulpo. "Se
ekzemple vi venos je la kvara posttagmeze, mi komencos esti feliĉa
ekde la tria. Ju pli antaŭen pasos la tempo, des pli feliĉa mi
sentos min. Jam je la kvara mi estos tremetanta kaj maltrankvila; mi
malkovros la valoron de la feliĉo! Sed, se vi venos iam ajn, mi
neniam scios por kiu horo prepari mian koron al feliĉo... Ritoj
necesas..."
"Kio
estas rito?" diris la eta princo.
"Tio
ankaŭ estas tro forgesita afero," diris la vulpo, "Tio,
kio distingas unu tagon de la aliaj. Miaj ĉasistoj ankaŭ respektas
riton. Ĉiun jaŭdon li dancas kun knabinoj en la vilaĝo. Tial jaŭdo
estas mirinda tago! Mi iras promeni ĝis la vitejo. Se la ĉasistoj
dancus iam ajn, la tagoj estus ĉiuj similaj, kaj mi neniel havus
feriojn."
|
| 21c |
Tial
la eta princo malsovaĝigis la vulpon. Sed alproksimiĝis la horo de
la foriro:
"Ho,"
diris la vulpo... "Mi ploros."
"Estas
via kulpo," diris la eta princo, " mi ne deziris por vi
malbonon, sed vi voli, ke mi malsovaĝigu vin..."
"Certe,"
diris la vulpo.
"Sed
vi ploros!" diris la eta princo.
"Certe,"
diris la vulpo.
"Do,
vi gajnas nenion!"
"Mi
gajnas ion," diris la vulpo, "pro la koloro de la tritiko."
Kaj ĝi aldonis:
"Iru
revidi la rozojn! Vi komprenos, ke la via estas unika en la mondo.
Revenu por adiaŭi, kaj mi danacos al vi sekreton."
La
eta princo iris revidi la rozojn:
"Vi
tute ne similas mian rozon, vi ankaŭ estas nenio," li diris al
ili. "Neniu vin malsovaĝigis, kaj vi neniun malsovaĝigis. Vi
estas kiel estis mia vulpo. Ĝi estis nur vulpo simila al cent mil
aliaj. Sed ĝi fariĝis mia amiko kaj ĝi nun estas unika en la
mondo."
Kaj
la rozoj estis tute konsternitaj.
"Vi
estas belaj sed malplenaj," li daŭrigis. "Oni ne povas
morti por vi. Kompreneble, ordinara pasanto kredus, ke mia propra
rozo similas vin. Sed ĝi sola pli gravas ol vi ĉiuj, ĉar ĝi estas
tiu, kiun mi akvumis. Ĉar ĝi estas tiu, kiun mi metis sub la
kloŝon. Ĉar ĝi estas tiu, kiun mi ŝirmis per la ventŝirmilo. Ĉar
ĝi estas tiu, kies raŭpojn mi mortigis (escepte de du aŭ tri
fariĝontaj papilioj). Ĉar ĝi estas tiu, kiun mi aŭskultadis, kiam
ĝi plendadis aŭ fanfaronadis, aŭ eĉ, iafoje, kiam ĝi silentis.
Ĉar ĝi estas mia rozo!"
Kaj
li revenis al la vulpo:
"Adiaŭ,"
li diris....
"Adiaŭ,"
diris la vulpo. "Jen mia sekreto. Ĝi estas tre simpla: oni bone
vidas nur per sia koro. La esenco estas nevidebla per okuloj."
"La
esenco estas nevidebla per okuloj," ripetis la eta princo por
memori.
"La
homoj forgesis ĉi tiun veraĵon," diris la vulpo. "Sed vi
ne forgesu ĝin. Vi fariĝas por ĉiam respondeca por tio, kion vi
malsovaĝigis. Vi estas respondeca por via rozo..."
"Mi
estas respondeca por mia rozo..." ripetis la eta princo por
memori.
--
No comments:
Post a Comment